Welcome to My Blog

ေသာ္ဇင္(စိန္ပန္းေျမ)

လူျမိဳျခင္း

Posted by thawzin Thursday, October 29, 2009 6 comments



လူတုိင္းလူတုိင္း ကိုယ့္လူမ်ဳိး ကိုယ့္ဘာသာဆုိတာ ရွိပါတယ္။ အဲလိုရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ခ်စ္ရပါမယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကို တန္ဖုိးထားရပါမယ္။ အခ်င္းခ်င္း ရုိင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကေလးေတြ ခုိင္ခုိင္မာမာ ရွိေနပါမယ္။ ဒါဆုိရင္ ကိုယ့္တုိင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ဘာသာ၊ ကိုယ့္သာသနာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တိမ္ေကာသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

က်န္စစ္မင္းၾကီးဟာ သမီးေတာ္ ေရႊအိမ္စည္ေလးကို အလြန္ခ်စ္လြန္းလို႔ ဘုံခုနစ္ဆင့္အျမင့္ရွိတဲ့ နန္းျပႆဒ္နဲ႕ ထားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကုလားျပည္က လာတဲ့ ပဋိကၠရားဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ ေမတၱာမွ်သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီကုလားက သာမန္ပုဂၢဳိလ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပဒါးရွင္ရဲ႕ အစြမ္းသတိၱနဲ႕ ေျမလွ်ဳိး မုိးပ်ံနုိင္တဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းသမီးေလးနဲ႕ ျငိစြန္းခဲ့တာပါ။ မင္းၾကီး က်န္စစ္က သမီးေတာ္ေလးကို ဘာသာျခားျဖစ္တဲ့ ကုလားနဲ႕ သေဘာမတူခဲပါဘူး။ အဲဒီကုလားကို အထင္ၾကီးလို႔ သမီးေတာ္နဲ႕ ေပးစားခဲ့ရင္ေတာင္မွ ျမန္မာသမုိင္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ က်န္စစ္သားမင္းဆုိတာ အမဲစက္တစ္ခုနဲ႕ စြန္းထင္ေနခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်န္စစ္သားမင္းၾကီးဟာ အမ်ဳိးကို ခ်စ္ေၾကာင္း သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ ဇာတိဂုဏ္ကို ေစာင့္ထိန္းေၾကာင္း မွတ္တုိင္ထူျပခဲ့ပါတယ္။
ဇာတိသေမၺဒဘယာ သကာဟိ ဘဂိနီဟိ သဒၵိ႕သံ၀ါသံ ကေပၸႏၱိ “သာကီ၀င္မင္းတုိ႔သည္ အမ်ဳိးပ်က္မွာ ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ မိမိႏွမတုိ႔ႏွင့္အတူတကြ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကကုန္” လို႔ ဆုိထားပါတယ္။ အမ်ဳိးကို ေစာင့္ထိန္းတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ခံယူခ်က္ျပင္းသလဲဆုိရင္ တျခားေသြးသားေတြနဲ႕ ေရာစပ္မွာ ေၾကာင့္မုိ႔ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ျပန္ယူတဲ့အထိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ဳိးအႏြယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

ဒုိက္ဦးျမိဳ႕နယ္ရဲ႕ ရြာတစ္ရြာမွာ မိေအးနဲ႕ မိေဌးဆုိတဲ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အၾကီးမ မိေအးဟာ ပထမ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားနဲ႕ ညားတယ္။ ကေလးေျခာက္ေယာက္ ရျပီး မိေအး ေသဆုံးသြားတယ္။ မိေအးေသလို႔ ခုႏွစ္ရက္ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူး၊ ညီမျဖစ္သူ မိေဌးလည္း အဲဒီ မိေအးေယာက္်ားနဲ႕ပဲ ခုိးရာလုိက္သြားတယ္။ မိေဌးနဲ႕လည္း ကေလးငါးေယာက္ ရတယ္။ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခား ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ယူလိုက္တာ သားသမီး (၁၁)ေယာက္ေတာင္ရတယ္။ အဲဒီကေလးေတြ အားလုံဟာ ဘုရားလည္း ရွိခုိးခုိင္းလို႔ မရဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ ဆုိတာဘာလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ရင္နာဖုိ႔ ေကာင္းလိုက္ပါသလဲ။ စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္း ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသျဖစ္မိတယ္။ ဘာသာျခားေတြ အားလုံးကို သြားသတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္တဲ့ အထိျဖစ္တယ္ဗ်ာ။

ငယ္ငယ္ကတည္းက ဗလီေတြျမင္တဲ့အခါ ေတြးမိတယ္။ ငါၾကီးလာရင္ တုိက္ေလယာဥ္ေမာင္းသမား လုပ္မယ္လို႔၊ ျပီးရင္ အေပၚကေန အဲဒီ ဗလီေတြကို ဒုံးနဲ႕ ပစ္ခြဲျပစ္ဖုိ႔ အထိ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးတယ္၊ ရည္းမွန္းခဲ့ဖူးတယ္။ က်န္းမာေရး ေဆးစစ္ေတာ့ ေလယာဥ္ေမာင္းဖုိ႔မေျပာနဲ႕ ေလတပ္မွာေတာင္ အမႈထမ္းဖုိ႔ အရည္အခ်င္းမရွိခဲ့ပါဘူး။

ဘာသာျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ျပီးဆုိရင္ လင္မယားအခ်င္းခ်င္းက မိမိႏွစ္သက္ရာကို ကိုးကြယ္ၾကလို႔ ျပႆနာ အေတာ္အတန္မရွိေသးပါဘူး။ သားသမီးေတြရလာတဲ့အခါမွာေတာ့ မိမိရဲ႕ ဘာသာအမ်ဳိးအတြက္ အခက္ေတြ႔မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေမြးလာတဲ့ကေလးက ဘယ္ဘာသာယူမယ္၊ မယူဘူး၊ ဒုကၡေတြ႔နုိင္ပါတယ္။ ဒီဒုကၡေတြ လြတ္ကင္းဖုိ႔၊ အမ်ဳိးဘာသာၾကီး သန္႔စင္တည္ျမဲဖုိ႔အတြက္ လက္ရွိလူငယ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ဗုဒၶဘာသာ လူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႕ ႏွလုံးသားေရးကိစၥကို ဘာသာေရးကိစၥေလးနဲ႕ အရင္ဆုံးခ်င့္ခ်ိန္သင့္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိရဲ႕ ႏွလုံးသားေရးက မိမိရဲ႕ သားသမီးအေရးနဲ႕ယွဥ္လိုက္မယ္ဆုိရင္ မေျပာပေလာက္ေသာ အေရးတစ္ခုလို ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြ အေနနဲ႕ဆုိရင္ အမ်ဳိးသမီးမရွားပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြ အေနနဲ႕ မိမိက အားကိုးရမယ့္ ေယာက္်ားေကာင္းေတြလဲ မရွားနုိင္ပါဘူး။

မိမိက လက္ထက္လိုက္တဲ့ လူဟာ ဘာသာျခားဆုိရင္ေတာ့ မိမိရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာကို ယုံၾကည္သက္၀င္မႈဟာ ေအာက္တန္းစားဗုဒၶဘာသာအဆင့္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကုိ (၅)မ်ဳိးခြဲျခားထားပါတယ္။
၁။ ကုလဗုဒၶဘာသာ
ကုလ= မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာ။ မိမိရဲ႕ အသိစိတ္ထဲမွာ အေဖအေမက ဗုဒၶဘာသာမုိလို မိမိလဲ ဗုဒၶဘာသာပဲလို႔ သိတဲ့ အသိေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။
၂။ လာဘဗုဒၶဘာသာ
လာဘ=လာဘ္လာဘလိုခ်င္လို႔ ကိုးကြယ္ျခင္း။ ဥပမာ- ကိုးန၀င္းပုတီးစိပ္ျခင္းေတြပါ။ မိမိရဲ႕ စိတ္မွာ ဒီအဆင့္ေအာင္ရင္ ငါေတာ့ ဘာျဖစ္မွာပဲလို႔ လာဘ္လိုခ်င္လို႔ ျပဳမိတဲ့ ေကာင္းမႈပါ။ “လိုခ်င္ရင္ အရခက္” ဆုိတာရွိသလို၊ “လိုခ်င္မွရတယ္” ဆုိတဲ့စကားလဲရွိပါတယ္။ လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ရေအာင္လုပ္ရမွာပဲေပါ့။ လုိခ်င္ျပီး မလုပ္ရင္ဘာမွမရပါဘူး။ ကိုးန၀င္းစိပ္ျပီး အေၾကြးမဆပ္ပဲ အေၾကြးေက်ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနရင္ ဘယ္ရမလဲ။ အေၾကြးရွင္ကေတာ့ အေၾကြးေတာင္းေနမွာပါပဲ။ တကယ္လို႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေျပလည္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာင္ အေၾကြးဆုိတာ ဆပ္မွ ေက်လည္ဆုိတဲ့ အမ်ဳိးလို႔ သိထားသင့္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးမသိပဲ “ကုိးန၀င္းေၾကာင့္ေတာ္” လိုသူမ်ားကိုပါ လူမုိက္စရင္းသြင္းဖုိ႔ ပဲ သိေနတဲ့ လူေတြ ကိုးကြယ္ၾကပါတယ္။
၃။ ဘယဗုဒၶဘာသာ
ဒါကေတာ့ ေဘးအႏၱရယ္ကို ေၾကာက္လြန္းေသာေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ျခင္း။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆုိ အရင္က ေရွးတန္းစစ္ထြက္ဖူးပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ စစ္သားဆုိေပမယ့္ မိမိအသက္ေတာ့ ေသမွာ ေၾကာက္ၾကလန္႔ၾကတာပဲေလ။ ဘုရားစာေတြ အဆက္မပ်က္ရြတ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ ဘာလိုရြတ္ေနတာလဲ ဆုိေတာ့ ေသမွာေၾကာက္လို႔ မိမိေျခေတာက္ေလးေတြ မုိးေပၚေျမွာက္တတ္သြားတာကို မၾကည့္ျခင္လို႔ ဘုရားစာကို ပါးစပ္ကမခ်ဘူးေလ။ ဒီလို ေဘးအႏၱရယ္မၾကဳံဘူးဆုိတဲ့ နယ္ပယ္လဲေရာက္ေတာ့ ဘုရားစာဆုိတာ စာအုပ္ထဲမွာ ရွိတယ္လို႔ပဲ သိတဲ့အသိရွိတဲ့သူေတြ ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာပါ။ အခုေတာ့ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႕ပါ။

အထက္ပါ ဗုဒၶဘာသာသုံးမ်ဳိးကို ေအာက္တန္းစား ဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္တယ္လို႔ ဖတ္ဖူးၾကားဖူးထားပါတယ္။ တကယ္လဲ အဲလိုေအာက္တန္းစားေတြပါ။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ၈၀% အဲလို ေအာက္တန္းစားဗုဒၶဘာသာအဆင့္ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၁၉% ဘာသာျခားေတြ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ၁% မရွိတရွိေလာက္သာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာအဆင့္ေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာလိုက္တာ မွန္းခ်က္ေတြပါ အတည္မယူေစခ်င္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္ခန္႔မွန္းခ်က္ေလးေတြပါ။
၄။ သဒၶါဓိကဗုဒၶဘာသာ
ဒါကေတာ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဆုိတာ တကယ့္ ကိုးကြယ္ထုိက္ေသာ ရတနာ ျမတ္သုံးပါး။ သူတုိ႔ထက္ျမတ္ေသာ တန္ဖုိးရွိေသာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ ျပီးျပည့္စုံေသာ ဘာသာ သာသနာဆုိတာ မရွိဘူး။ ဒီရတနာ သုံးပါးကို အသက္ထက္ ယုံၾကည္ျမတ္နုိး တန္ဖုိးထားျပီး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ အဆင့္ရွိသူေတြကို ေခၚဆုိနုိင္ပါတယ္။ ဒီဘာသာကိုေတာ့ အလယ္လတ္တန္းစားဗုဒၶဘာသာလို႔ ေခၚနုိင္ပါတယ္။

၅။ ပညာဓိကဗုဒၶဘာသာ
ဒါကေတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာဆုိတာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားနုိင္ေသာ ၀ါဒ (၀ိဘဇၨ၀ါဒ) ၊ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးျဖစ္တယ္။ ထမင္းစားခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထမင္းခ်က္ရတယ္။ ထမင္းခ်က္ရျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ထမင္းစားရတယ္။ တခါတေလ အေၾကာင္းေတြက အက်ဳိးေတြျဖစ္ေနသလို အက်ဳိးေတြေၾကာင့္ အေၾကာင္းေတြျဖစ္လာရတယ္။ အဓိကကေတာ့ မွန္ကန္ေသာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈ၊ မဇၥ်ီမပဋိပဋာ လမ္းစဥ္နဲ႕ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားေသာ ၪာဏ္ျဖင့္ကိုးကြယ္ေသာ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘာသာ၀င္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဘာသာကို ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ၪာဏ္မမွီလို႔ ေျပာျပဖုိ႔ ခက္ခဲရွိပါတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီဘာသာ၀င္ေတြက အထက္တန္းစား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားလို႔ ေခၚနုိင္ပါတယ္။

အထက္ပါ ဘာသာ(၅)မ်ဳိးမွာ မိမိက ဘယ္ဘာသာ၀င္အဆင့္ေလာက္လဲ ဆုိတာ မိမိကိုယ္တုိင္ပဲ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္နုိင္ၾကပါေစ။ ေအာက္တန္းစား ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေနသမွ်ေတာ့ ဘာသာျခားလူေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳဖုိ႔၊ အတြက္ အၾကီးအက်ယ္စဥ္းစားမိေစခ်င္ပါတယ္။ ႏွလုံးသားအေရးနဲ႕သာ စဥ္းစားျပီး ယူလိုက္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အနာဂါတ္ေရး ေတြးပူမိၾကေစဖုိ႔။ ယခုလက္ရွိလူငယ္ေတြ အမ်ားစုမွာ ႏွလုံးသားကို ကိုးကြယ္လြန္းၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြပါ။ မိန္းကေလးေတြက ေယာက္်ားေလးထက္ ပုိျပီး စိတ္စြဲလမ္းၾကီးတယ္ထင္ပါတယ္။ မိန္းကေလးဆုိတာ မိမိခ်စ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားနဲ႕ပဲ လက္ဆက္လိုၾကတာ လက္ခံနားလည္နုိင္ေပမယ့္။ ဘာသာျခားအမ်ဳိးသား ဆုိရင္ေတာ့ အနာဂါတ္ေရး စဥ္းစားေပးၾကပါအုံးလို႔ ဒီပုိ႔စ္ေလနဲ႕ အၾကံျပဳပါရေစ။

အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓါတ္ဆုိတာ တစ္ဖက္နုိင္ငံက လက္နက္ေတြနဲ႕ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာကို ကာကြယ္ရုံနဲ႕ မျပီးေသးပါဘူး။ နုိင္ငံတြင္းမွာ သပြတ္အူလို လႈိက္စားျပီး စိမ့္၀င္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးကိုလည္း သတိၱရွိရွိနဲ႕ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ မိဘတုိင္းရဲ႕ မ်ဳိးရုိးစဥ္ဆက္ကို တျခားေသြးသားေတြနဲ႕ မေရာဘဲ အရွည္သျဖင့္ တည္တံ့ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ဘာသာေရး အေျခခံနည္းပါးျပီး အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓါတ္ခုိင္ခုိင္မာမာ မရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြ အျဖစ္မ်ားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေျပာရင္ ယုံလြယ္တတ္သလို ယုံရင္လည္း ပုံလိုက္ေတာ့တာပါပဲကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလး တစ္ခုထဲကို မၾကည့္ပါနဲ႕ ၊ ဆႏၵရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ စြန္႔လႊတ္ရမဲ့ အမ်ဳိးသားစိတ္ဓါတ္၊ ဖ်က္ဆီး ခံလိုက္ရမဲ့ ဘာသာေရး စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္နင့္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။



ဒီစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ေပးၾကပါ။ ဒီစာအုပ္ေလးကို ဖတ္ျပီး အမ်ဳိးကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ဘာသာေရးကို ကိုးကြယ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ပြားမ်ားလာမယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေကာင္း ဘေလာ့ေလးကေန ေဒါင္းျပီး ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါတယ္။ ေျမမ်ဳိလို႔ လူမ်ဳိးမေပ်ာက္နုိင္ပါဘူး။ လူမ်ဳိရင္ လူမ်ဳိးေပ်ာက္ျပီး ဘာသာပါ ေပ်ာက္သြားမွာ စုိးရိမ္မိပါတယ္။ ျပီးရင္ ျဖန္႔ေ၀ေပးၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။



သင္အေၾကြးတင္ဖူးပါသလား? ေမးမယ္ဆုိရင္ လူတုိင္းအေၾကြးနဲ႕ ကင္းသူရယ္လို မရွိပါဘူး။
အေၾကြး (၅)မ်ဳိးရွိပါတယ္။
၁- ဥစၥာအေၾကြး
၂-ရန္ေၾကြး
၃-ခ်စ္ေၾကြး
၄-ႏႈတ္ေၾကြး
၅-၀ဋ္ေၾကြး ဆုိျပီးေတာ့ ရွိပါတယ္။
ဘာအေၾကြးပဲ တင္တင္ပါ အေၾကြးတင္ျပီးဆုိရင္ေတာ့ အေၾကြးရွင္ကို ခယျပီးေတာ့ ေနရတယ္။ ေအာက္က်ဳိ႕ျပီးေတာ့ ေနရတယ္။ အေၾကြးတင္ေနတယ္ဆုိရင္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ဆင္းရဲရတယ္။

အေၾကြးတင္ေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ အိပ္လို႔ေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္းမေပ်ာ္ဘူး။ “ေၾကြးတင္ေခါင္းခဲ” ဆုိတဲ့ စကားပုံလိုပါပဲ။ အေၾကြးကင္းတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ ဆုိရင္ “ေၾကြးကင္းျမီးကင္း၊ ထမင္းကို ပဲပုပ္ဟင္းနဲ႕စား၊ ေခါင္းျပားေအာင္ အိပ္”တဲ့။ အဲဒါက ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္က စကားပုံေလးပါ။

ေၾကြးတင္ေနလို႔ရွိရင္ ေၾကြးရွင္ကို ခယရတဲ့ ေလာကဥပမာလို မိမိရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ေၾကြးတင္ေနခဲ့လို႕ရွိရင္လည္းပဲ စိတ္မွာ တင္ေနတဲ့ ေၾကြးရွင္ကို ေအာက္က်ဳိ႕ရတယ္။ ခယရတယ္။ စိတ္မွာတင္တဲ့ ေၾကြးဆုိတာက ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏကို ေျပာတာပါ။ နီ၀ရဏဆုိတာက ပိတ္ပင္တားျမစ္တတ္တဲ့ တရားပါပဲ။ ကုသုိလ္တရားေတြ မျဖစ္ေအာင္၊ ကုသုိလ္စိတ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္၊ ၀ိပႆနာၪာဏ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ ပိတ္ပင္တားျမစ္တတ္တဲ့ တရားကို နီ၀ရဏလို႔ ေခၚပါတယ္။ ကာမစၦႏၵဆုိတာက ကာမရယ္၊ ဆႏၵရယ္။ ကာမဆုိတာက လိုခ်င္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အာရုံေတြကို ဆႏၵ လိုလားေတာင့္တတာ၊ သာယာခင္မင္ေနတာ။

အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႕၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႕လို႔ ေခၚတဲ့ အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားေတြကို ကာမလို႔ ေခၚတာပါပဲ။

လူေတြဟာ လူလူခ်င္းအေပၚမွာ သာမက ဥစၥာပစၥည္းအေပၚမွာပါ စြဲလမ္းတပ္မက္တဲ့ စိတ္၊ ကာမစၦႏၵဆုိတဲ့ အေၾကြးတင္ေနၾကပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က သီလလည္းျပည့္စုံ၊ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာ တရားေတြလဲ ပြားမ်ားေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေလး တစ္ပါးဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ အင္မတန္ တန္ဖုိးၾကီးမာတဲ့ သကၤန္းေလးတစ္ထည့္ရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေလးက အဲဒီသကၤန္းေလး အေပၚ ႏွစ္သက္ျမတ္နုိးျပီး၊ စြဲလမ္းတပ္မက္စိတ္ျဖစ္တဲ့ ကာမစၦႏၵ ဆုိတဲ့ အေၾကြးတင္ေနမိတာေပါ့။ မနက္ျဖန္ ဒီသကၤန္းေလး ၀တ္ျပီးေတာ့ ဆြမ္းခံထြက္မယ္လို႔ ဆုိျပီးေတာ့ သကၤန္းေလးကို ျပန္႔ေနေအာင္ လက္ကေလးနဲ႕ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ထားပါသတဲ့။
အဲဒီညမွာပဲ ရုတ္တရက္ ေရာဂါတစ္ခုေၾကာင့္ ပ်ံလြန္ေတာ္မႈသြားခဲ့ပါတယ္။ သကၤန္းေပၚမွာ ႏွစ္သက္တပ္မက္တဲ့ ေၾကြးတန္းလန္းနဲ႕ ေသသြားတဲ့ အတြက္ အဲဒီသကၤန္းမွာ သန္းသြားျဖစ္ရတယ္။ မနက္ျဖန္ ဆြမ္းခံထြက္ရင္ ၀တ္မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ရည္စူးထားတဲ့သကၤန္မွာ အ၀တ္သန္းေလး သြားျဖစ္တယ္။ ကာမစၦႏၵလို႔ ေခၚတဲ့ ေၾကြးတင္လို႔မုိ႔လို တိရစၦာန္ဘ၀နဲ႕ အေၾကြးဆပ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက လူလူခ်င္း ကာမစၦႏၵအေၾကြးတင္တဲ့ သာဓကေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္က ကိုယ့္ကို မုန္းသြားမွာ စုိးလို႔ သူ႔အလိုက် ေနရာတကာ အလုိက္သိေနရတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ ကိုယ္ရဲ႕ ေၾကြးရွင္ျဖစ္ေနျပီးေလ။ ေၾကြးရွင္ဆုိေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ ျငိဳျငင္သြားမွာ စုိးေတာ့ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ခယေနရတယ္။ အၾကင္နာတရားေတြ ရင္မွာ ပြားေအာင္ဆုိျပီးေတာ့ ညင္သာစကားေလးေတြနဲ႕ တယုတယ ေအာက္က်ဳိ႕ျပီးေတာ့ ေနလိုက္ရတာ။ ဒါကို သေဘာေတြက်ျပီးေတာ့ သီခ်င္းေလးေတြ ဂစ္တာေလးနဲ႕ တီးဆုိျပလိုက္၊ ကဗ်ာေလးေတြ စပ္လိုက္နဲ႕ေပါ့၊ သီခ်င္းေလး ဆုိျပလိုက္၊ အခ်စ္ကဗ်ာေလးေတြ ေရးဖြဲ႕လိုက္နဲ႕ ဘာလုပ္ေနတာလဲဆုိရင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူတည္းဟူေသာ ေၾကြးရွင္ကို ေအာက္က်ဳိ႕ခယေနရတာပါ။

အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ သူရဲ႕ ဇနီးကို အင္မတန္ခ်စ္ရွာပါတယ္တဲ့။ သူက သိပ္ခ်စ္ေပမယ့္ သူ႔ဇနီးက သူ႕ရဲ႕ ညီကို ပုိျပီးေတာ့ အခ်စ္ေတြ ပုိသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ လင္ေတာ္ေမာင္ကို သတ္ဖုိ႔ မတ္ေတာ္တဲ့ ညီကို အစ္ကိုကို ျပန္သတ္ခုိင္းရတာေပါ့။ မတ္ေတာ္ေလးက အတန္တန္ျငင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကာမစၦႏၵေၾကြးေတြက တင္သြားျပီးေလ။ ဒီမိန္းမအေပၚမွာ အေၾကြးတင္ေနေတာ့ အေၾကြးရွင္အတြက္ ဘာမဆုိ လုပ္ရဲျပီးေပါ့။ အဲဒီ ေသသြားတဲ့ အစ္ကိုၾကီးဟာ မိမိရဲ႕ ဇနီးအေပၚမွာ ထားတဲ့ ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းတဲ့ ကာမစၦႏၵ အေၾကြးဆပ္ရျပီးေပါ့။ ေျမြေလးနဲ႕ တစ္ခါ၊ ေခြးအျဖစ္နဲ႕ တစ္ခါ၊ ႏြားေလးအျဖစ္နဲ႕ တစ္ခါ၊ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးလဲ သူရဲ႕ အရင္ဘ၀က လင္ပဲဆုိျပီး သတ္သတ္ပစ္တယ္တဲ့။ ခ်စ္ဇနီးအေပၚမွာ ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းမႈ မေပ်ာက္ေသးတာေၾကာင့္ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ၀မ္းၾကာတုိက္မွာ ပဋိသေႏၶ ကိန္းလာျပန္တယ္။ သားေယာက္်ားေလး ဖြားျမင္ျပီးေတာ့ လာပါတယ္။

ေမြးေမြးခ်င္းပဲ ဇာတိႆရၪာဏ္ရတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဆုိေတာ့ ဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ ငါ့ကို ေလးဘ၀တုိင္တုိင္ သတ္ခဲ့တဲ့ မိန္းမၾကီး၊ ငါ့ရန္သူၾကီး ဆုိျပီး ကေလးဘ၀မွာ အေမ လုံး၀ အကိုင္မခံခဲ့ဘူး။ အေမခ်ီလိုက္ရင္ ငုိတယ္။ အရင္ဘ၀က ညီေတာ္တဲ့ ဒီဘ၀အေဖခ်ီတဲ့အခါမွာလဲ ငုိပါတယ္တဲ့။ အဘိုးက ဘာေၾကာင့္ ငုိရသလဲ ေမးေတာ့မွ၊ ဒီလိုပဲ အတိတ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ “ဒီလို ရန္သူမ်ဳိးနဲ႕ အတူတူေနရတာ မေကာင္းဘူး၊ ရန္သူေတြနဲ႕ ေ၀းရာ အရပ္ကို တုိ႔သြားၾကစုိ႔ ” ဆုိျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသြားျပီး၊ ေျမးက ကုိရင္၀တ္၊ အဘုိးက ရဟန္း၀တ္ျပီး ေျမးဘုိးႏွစ္ေယာက္ တရား အားထုတ္လိုက္ၾကတာ၊ မၾကာခင္ပဲ ေျမးဘုိးႏွစ္ေယာက္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ၾကီးေတြ ျဖစ္သြားပါသတဲ့။

ဒီပုိ႔စ္ကို အရွင္ဆႏၵဓိကရဲ႕ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔၏စံအိမ္ စာအုပ္မွ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ စံအိမ္ရဲ႕ အဂၤါရပ္ထဲက ပထမဆုံးေသာ အေၾကြးကင္းျခင္း စာစုမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အေၾကြးတင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ရဲ႕ ေခါင္းစီးပိုင္းက ကိုေသာ္ဇင္(စိန္ပန္းေျမ) ဆုိတာၾကီးမေကာင္းဘူးတဲ့။ “ကို” ဆုိတာမပါပဲ ေသာ္ဇင္(စိန္ပန္းေျမ) ပဲ ေကာင္းပါတယ္ဆုိလို႔ ေျပာင္းရဖုိ႔အေရး ၾကိဳးစားလုိက္ရတာ ၂ရက္ေလာက္ မေနမနားပါပဲဗ်ာ။ ဒီစာအုပ္ဖတ္ျပီးမွ သတိရမိတယ္။ ေၾသာ္.... ငါလဲ အေၾကြးတင္ေနတာပါလားလို႔ ေတြးမိပါရဲ႕ဗ်ာ။

ဒီပုိ႔စ္ေလ ရွည္ေနမွာ စုိးလုိ႔ ခ်ဳ႕ံေရးမိလိုက္တဲ့အတြက္ စာစုေတြက ဆက္စပ္မႈမရွိခဲ့ရင္ ျဖည့္စြပ္နားလည္ေပးပါဗ်ာ။ ဒီစာစုေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ့ အေၾကြးကင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၊ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ရဲ႕ စံရာ အိမ္နန္းမွာ စံျမန္းနုိင္ၾကေသာ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေခၽြရင္းနဲ႕.... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

နိဒါန္းပ်ဳိးျခင္း
ဒီေန႔ည ကၽြန္ေတာ္ဘုရားခန္းသြားျပီး စုေပါင္း ဘုရား၀တ္ျပဳၾကတယ္ဗ်ာ...။ အားလုံးက သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႕ အျဖဴေရာင္အကၤ်ီနဲ႕ လုံခ်ည္ပုဆုိး ကိုယ္စီနဲ႕ ည ၁၁နာရီ ဘုရားခန္းမွာ စည္ကားလုိ႔ပါပဲ။ ဘုရားခန္းဆုိတာ အခုေခတ္လူငယ္ေတြ အေနနဲ႕ မသြားရနယ္ေျမလိုလို ျဖစ္ေနၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘုရားခန္းကို ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားမွ ေရာက္ျဖစ္တာပဲ။ ဘုရား၀တ္ျပဳခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႕ အသီးသီး သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာကိုစီေရာက္ခ်ိန္မွာ ဘုရား၀တ္ျပဳဖုိ႔ ဦးစြာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႕ ခင္ပြန္းၾကီးဆယ္ပါးကို ၀န္ခ်ကန္ေတာ့ လိုက္ၾကျပီး၊ ငါးပါးသီလ အသီးသီးယူၾကတယ္။ ဓမၼစကၠပ၀တၱဏသုတ္ရြက္, ေမတၱာေတြပုိ႔, ျပဳသမွ်ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြ အမွ်ေ၀ျပီးတာနဲ႕ တရားတစ္ပုဒ္ဖြင့္ျပီး ျငိမ္သက္စြာ နာယူၾကပါတယ္။ တရားေခါင္းစဥ္နဲ႕ ဆရာေတာ္အမည္နာမကို တျခားအေတြးေရာက္လို႔ မမွတ္လိုက္ရဘူးျဖစ္သြားတယ္။

လိမ္ရဲ႕ လိမ္ၾကည့္စမ္း
ရြာတစ္ရြာမွာ အင္မတန္ လိမ္တတ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္ ရွိပါသတဲ့။ သူလိမ္တာ လူတုိင္းလိုလို ခံေနရရွာတာေပါ့။ တေန႔ ရြာဦးေက်ာင္းေရာက္လာပါသတဲ့။ ရြာဦးဆရာေတာ္က ေျပာလိုက္တယ္။
“ေဟ့ မင္းလူေတြကို လိမ္လည္ေနတယ္တဲ့၊ ငါ့ကိုလာလိမ္စမ္းပါ၊ မင္းလိမ္ရဲ႕ လိမ္ၾကည့္စမ္းပါ” တဲ့။
အဲဒီလူလိမ္လဲ ဆရာေတာ္ကို ကန္ေတာ့ျပီးေတာ့ ေျပာပါတယ္။
“အရွင္ဘုရား လိမ္တာမလိမ္တာ ေျပာမေနပါနဲ႕၊ မနက္ျဖန္ ကိုဖုိးစံတုိ႔အိမ္ ဆြမ္းကပ္ဖုိ႔ လာပင့္တာပါဘုရား”တဲ့။
ေနာက္ေန႔ေတာ့ ဆရာေတာ္က သကၤန္းေတြ ရုံျပီးေတာ့ ကိုဖုိးစံအိမ္ကို ၾကြေတာ္မူတာေပါ့။ ကိုဖုိးစံအိမ္မွာေတာ့ ဘာဆြမ္းမွ ျပင္ဆင္မထားဘူးတဲ့ေလ။

လူလိမ္ဆုိတာ
ရြာတစ္ရြာမွာ မုဆုိးတစ္ေယာက္ဟာ သမင္ ႏွစ္ေကာင္နဲ႕ ျဖတ္သြားတာျမင္ေတာ့ လူလိမ္က ေနာက္ကလိုက္ျပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းေမးၾကည့္တယ္။ ဒီသမင္ႏွစ္ေကာင္ကို ေရာင္းမလိုဆုိတာ သိေတာ့ အၾကီးေကာင္ကိုေတာ့ ၂က်ပ္တဲ့၊ အငယ္ေကာင္ကို ၁က်ပ္ေပါ့ေလ။ လူလိမ္က ၁က်ပ္နဲ႕ အငယ္ေကာင္ယူမယ္ဆုိျပီး ယူသြားတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ မုဆုိးဆီျပန္လာျပီး အၾကီးေကာင္ ဘယ္ေလာက္လဲ ေမးလိုက္တယ္။
“အၾကီးေကာင္က ၂က်ပ္နဲ႕ ေရာင္းတာပါ” တဲ့မုဆုိးက ျပန္ေျဖတယ္။
“ဒါဆုိကၽြန္ေတာ့္ကို အၾကီးေကာင္ေပးပါဗ်ာ၊ အငယ္ေကာင္ျပန္ယူလိုက္ေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္ အၾကီးေကာင္ယူလို႔ရျပီးေပါ့” လို႔ လူလိမ္ကဆုိတယ္။
“ဒါဆုိ ၁က်ပ္ထပ္ေပးရမယ္ဗ်”
“မလိုဘူးေလ၊ အခုနက ကၽြန္ေတာ္ ၁က်ပ္ေပးထားတယ္ေလ၊ အခုအငယ္ေကာင္က ၁က်ပ္တန္ေတာ့ ၂က်ပ္ေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီေတာ့ ဒီအေကာင္ၾကီးက ၂က်ပ္ဆုိေတာ့ က်ဳပ္ထပ္ေပးစရာ ဘယ္လိုမလဲဗ်ာ” လို႔ လူလိမ္က ေျပာျပီး သမင္အၾကီးကို ယူသြားပါတယ္။
မုဆုိးလဲ စဥ္းစားေတြေ၀ေနျပီး ဟုတ္သလိုလိုနဲ႕ ေငးငုိင္က်န္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္တဲ့။

ေလာကၾကီးရဲ႕ လွည့္စားခ်က္
ဒါကေတာ့ လူအခ်င္းခ်င္း လိမ္လည္ လွည့္ျဖားမႈတစ္ခုပါ။ ဒီလွည့္စားမႈက ရုိးရွင္းပါတယ္။ ေလာကၾကီးရဲ႕ လွည့္စားမႈကို လူတုိင္းခံစားေနရတာကို လူေတြမသိခ်င္ေလာက္ေအာင္ အလိမ္ခံေနရတာပါ။
ရွင္သီ၀လိကိုယ္ေတာ္ အိမ္မွာ ပူေဇာ္ရင္ လာဘ္၀င္တယ္၊ လာဘ္လာဘၾကီးတယ္ ဆုိျပီး လူေတြ အိမ္မွာ ရွင္သီ၀လိကိုယ္ေတာ္ကို အိမ္မွာ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ လာဘ္လိုခ်င္လို႔ ကိုးကြယ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္းမႈလုပ္လို႔ ေကာင္းက်ဳိးရမွာကို ရွင္သီ၀လိကိုးကြယ္လို႔ ရတယ္လို႔ အလိမ္ခံေနရတာပါပဲ။ လာဘ္လိုတဲ့ သေဘာနဲ႕ ကိုးကြယ္ျခင္းထက္ ရွင္သီ၀လိရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ကို ၾကည့္ညိဳလို႔ ကိုးကြယ္တာဆုိရင္ေတာ့ အဆင္ေျပနုိင္ပါေသးတယ္။

(၇)ႏွစ္တိတိ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ခဲ့ရတဲ့ ရွင္သီ၀လိအေလာင္းေတာ္ေလးရဲ႕ မယ္ေတာ္ သုဗၺ၀ါသအမ်ဳိးသမီးကို သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ရွင္သီ၀လိအေလာင္းေတာ္ကို ေမြးဖြားဖုိ႔ ဗုိက္နာတဲ့အခ်ိန္က ၇ ရက္ၾကာပါသတဲ့။ အဲဒီ ၇ရက္လုံးဟာလဲ ေဇာေခၽြးေတြပ်ံျပီး ေသလုေမ်ာပါးခံစားရေလာက္ေအာင္ နာက်င္ခံစားရပါတယ္တဲ့ေလ။ ဖြားျမင္ျပီးလို႔ ေနာက္တစ္ေန႔ ရွင္သီ၀လိအေလာင္းေလးနဲ႕ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ ေျပာဆုိေနတာျမင္ေတာ့ မယ္ေတာ္ၾကီး ျပဳံးလိုေနပါသတဲ့ေလ။ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္က မယ္ေတာ္ၾကီးကို ေမးေတာ္မူတယ္
“ဒီလိုသားမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ လိုခ်င္ပါေသးသလား”
မယ္ေတာ္ၾကီးက “ရမယ္ဆုိရင္ ၇ေယာက္ေလာက္ေတာင္ လိုခ်င္ပါေသးသတဲ့” ။
၇ ႏွစ္ တိတိ ကိုယ္၀န္ေဆာင္၊ ၇ ရက္တိတိ ဗုိက္နာခဲ့ရတာေတာင္ ဒီလိုမ်ဳိး ၇ၾကိမ္ထပ္ခံခ်င္ပါေသးသတဲ့။ စဥ္းစားၾကည့္ပါအုံး။ ေလာကၾကီးရဲ႕ လွည့္စား လိမ္ညာမႈၾကီးက ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းလဲ။ အခုမိဘေတြ ၉လလြယ္ ၁၀လ ဖြားရတာေတာင္ ဒုကၡေတြ တယ္မ်ားတာပဲ။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ၇ ဆသာတဲ့ ဒုကၡနဲ႕ ၇ၾကိမ္ေတာင္ ထပ္ခံခ်င္ပါေသးတယ္ဆုိတဲ့။ လိမ္လည္မႈၾကီးက တကယ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္ဗ်ာ။ လူေတြက ဆင္းရဲကို သုခ ထင္ေနၾကတာေလ။ အထင္ေတြ အျမင္ေတြ မွားေနလို႔ကေတာ့ လိမ္လည္လွည့္ျဖားခံေနရအုံးမွာပဲဗ်။

ခ်စ္ရင္ အျပစ္ရွိတယ္
သုဗၺ၀ါသက သားေတာ္ ရွင္သီ၀လိေလာင္းေတာ္ေလးကို ခ်စ္ခင္ျမတ္နုိးလြန္းေတာ့ ေနာက္ထပ္ဒီဒုကၡဆင္းရဲဆုိတာ ခံနုိင္ပါတယ္ဆုိတာျဖစ္လာေရာေလ။ ခ်စ္လြန္းေတာ့ အျပစ္ရွိသြားတာေပါ့။ အျပစ္ကေတာ့ ေမြးဖြားရတဲ့ ဒုကၡကို ဆုိလုိခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ ခ်စ္ခင္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္ရွိရင္ သူ႔အတြက္ ဒုကၡတစ္ခုရွိတယ္လို႔ ေအာင့္ေမ့ထားပါ။

အမွ်ေ၀ျခင္း
ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေနကုန္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနတာပါ။ ကုိၾကီးျမစ္က်ဳိးအင္း ပုိ႔စ္ဖတ္လိုက္ရေတာ့ လူကပုိျပီး စိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္။ သူ႔ပုိစ္ဖက္လိုက္မွာ ငါ့မွာ ဘာကိုသြားလြမ္းရမလဲ၊ ၀မ္းနည္းသလိုလိုၾကီးခံစားေနရတာပါ။ ဘုရားခန္းသြားျပီး အဲဒီတရားေလး နာလိုက္ေတာ့ စိတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးၾကည္လင္သြားတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ တက္ၾကြသြားတယ္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ဆီ အလည္ေတာင္သြားလိုက္ေသးတယ္။ သူက ၀ပ္ဆုိက္လုပ္နည္းသင္ခ်င္ရင္ လာခဲ့တဲ့။ စိတ္ဓါတ္ေတြက ဘယ္လိုတတ္ၾကြလာမွန္းမသိဘူး။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ မအိပ္ေသးပဲ နာခဲ့တဲ့ တရားေလးကို ခ်ေရးလိုက္မိတာပဲ။ အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြကိုပါ ေပ်ာက္ကင္းသြားေစပါတယ္။

အဓိကေျပာခ်င္တာက ဘယ္လိုေသာ အဆင္မေျပမႈေတြ ၾကဳံေတြ႔ေနပါေစ... ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတြကို စိတ္ပါ၀င္စား နာၾကားလိုက္မယ္ဆုိရင္ ကမ္းေျခတစ္ခုမွာ သြားေရာက္ အနားယူသည္ထက္ ပုိျပီး လန္းဆန္းတတ္ၾကြေစတယ္ ဆုိတာေလးပါပဲ။ ဒါက လက္ရွိ အက်ဳိးေက်းဇူးကိုေျပာတာပါ။ တရားနာတဲ့အတြက္ ဓမၼသာသနာ ဆုိတဲ့ တရားနာယူျခင္း ကုသုိလ္လဲ ရရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ ဘေလာ္ကာ ကိုကိုမမတုိ႔အားလုံးကို တုိက္တြန္းနုိးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္ဗ်ာ။
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ


Myanmar Date&Month

ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါ