မိတ္ေဆြက်င့္၀တ္ ငါးပါး
ေပးကမ္းခ်ီးျမွင့္၊ ကိုယ္ႏွင့္ယွဥ္ထား၊
စီးပြားေဆာင္ရြက္၊ ႏႈတ္ျမြက္ခ်ဳိသာ၊
သစၥာမွန္ေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ
က်င့္ေလမိတ္သဟာ။
၁။ မိမိတတ္နုိင္သေလာက္ ေပးကမ္းခ်ီးျမင့္ျခင္း။
၂။ ကိုယ့္ေအာက္သုိ႔ မႏွိမ့္ခ်မူ၍ ကိုယ္ႏွင့္တန္းတူထား ဆက္ဆံရျခင္း။
၃။ ႏွစ္ဦးႏွစ္၀ ၾကီးပြားရန္အတြက္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရျခင္း။
၄။ ေျပာဆုိဆက္ခံရာ၌ စကားအရာ ေျပျပစ္ခ်ဳိသာစြာ ေျပာရျခင္း။
၅။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရာတြင္ သစၥာေဖါက္ဖ်က္မႈ မရွိဘဲ မွန္ကန္တိက်ရျခင္း။
လင္က်င့္၀တ္ ငါးပါး
မထီမဲ့ကင္း၊ အပ္ႏွင္းဥစၥာ၊
မိစၦာမမွား၊ ၀တ္စားဆင္ယင္၊
ျမတ္နုိးၾကင္၊
ငါးအင္လင္က်င့္ရာ။
၁။ မိမိးမယားအား မထီေလးစားမျပဳလုပ္ရ။
၂။ မိမိရွာေဖြရသမွ် ဥစၥာမ်ားကို အပ္ႏွံရျခင္း၊
၃။ အျခားမိန္းမမ်ားႏွင့္ ေဖါက္ျပားက်ဴးလြန္မႈ မရွိရျခင္း။
၄။ အ၀တ္အစားမ်ားကို ဆင္ယင္ေပးရျခင္း။
၅။ ျမတ္နုိးၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံရျခင္း။
မယားက်င့္၀တ္ ငါးပါး
အိမ္တြင္းမႈလုပ္၊ သိမ္းထုတ္ေသခ်ာ၊
မိစၦာၾကဥ္ေရွာင္၊ ေလ်ာ္ေအာင္ျဖန္႔ခ်ီ၊
ပ်င္းရိမမူ၊ ၀တ္ငါးဆူ
အိမ္သူက်င့္အပ္စြာ။
၁။ အိမ္တြင္းမႈလုပ္ငန္းကိစၥကို အဆင္ေျပေစရန္ စီမံျပဳလုပ္ရျခင္း၊
၂။ မိမိလင္ေယာက္်ား အပ္ႏွံလာေသာ ဥစၥာမ်ားကို စနစ္တက် သိမ္းဆည္း ထိန္းသိမ္းထားရျခင္း။
၃။ မိမိေယာက္်ားမွတစ္ပါးအျခားေသာေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ မမွားယြင္းမေဖါက္ျပန္ရျခင္း။
၄။ မိမိဘက္ေဆြမ်ဳိး၊ လင့္ဘက္ေဆြမ်ဳိးတုိ႔၌ မွ်မွ်တတ ေပးကမ္းရျခင္း။
၅။ လုပ္ငန္းကိစၥအ၀၀၌ ပ်င္းရိျခင္းကင္း၍ ကၽြမ္းက်င္ရျခင္း။
သခင္က်င့္၀တ္ ငါးပါး
၀စၥာေကၽြးေမြး၊ ျပဳေရးစီရင္၊ နာလွ်င္ကုေစ၊
ငွေ၀ရသာ၊ အခါကိုလႊတ္၊ အရွင္၀တ္
ေဟာရြက္ပဥၥမာ။
၁။ မိမိအလုပ္သမားကို ၀လင္စြာ ေကၽြးေမြးရျခင္း။
၂။ သူတုိ႔လုပ္နုိင္ေသာ အလုပ္ကို သာလုပ္ေစျပီး သင့္ေလ်ာ္ေသာအခ်ိန္၌ ခုိင္းေစရျခင္း။
၃။ မက်န္းမာေသာအခါ၌ ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ကုသေပးရျခင္း။
၄။ ထူးဆန္းေသာ အစားအစာကို ရေသာအခါ ေ၀ငွေပးကမ္းရျခင္း။
၅။ ဥပုသ္ေန႕၊ ပြဲေတာ္ေန႔၊ အလုပ္ပိတ္ရက္ စေသာ အခါတုိ႔၌ အခုိင္းအေစ။ စာရင္းငွား၊ ကၽြဲ၊ ႏြားတုိ႔ကို မ
ခုိင္းေစဘဲ အနားေပးရျခင္း။
ကၽြန္က်င့္၀တ္ ငါးပါး
အိပ္ေသာ္ေနာက္က်၊ ထေသာ္ ကားေရွ႕၊
ေပးမွယူအပ္ ေစ့စပ္ေဆာင္ရြက္၊ ေက်းဇဴးျမြက္
ငါးခ်က္ ကၽြန္က်င့္ရာ ။
၁။ ေနာက္က်မွ အိပ္ရျခင္း။
၂။ အိပ္ရာမွ ေစာေစာထရျခင္း။
၃။ မိမိအရွင္ေပးမွသာ ယူရျခင္း။
၄။ မိမိအရွင္၏ လုပ္ငန္းမ်ားကို မခုိမကပ္ဘဲ ေစတနာေရွ႕ထား၍ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေဆာင္ရြက္ရျခင္း။
၅။ မိမိအရွင္၏ ဂုဏ္ေက်းဇဴးကိုသာ ေျပာဆုိျခင္း။
ဒါယကာက်င့္၀တ္ ငါးပါး
ေမတၱာစိတ္သက္၊ ေဆာင္ရြက္ခ်စ္ခင္
ခင္မင္ႏႈတ္ခ်ဳိ၊ လိုလွ်င္ဖိတ္ထား
တတ္အားလွဴေစ၊ ငါးခုေန
ျပဳေလဒါယကာ။
၁။ ရဟန္းသံဃာတုိ႔အေပၚ၌ ေမတၱာစိတ္ ေရွ႕ထားရျခင္း။
၂။ ရဟန္းသံဃာတုိ႔အတြက္ ေဆာင္ရြက္စရာမ်ားကို ခ်စ္ခင္ေလးစား ေစတနာထား၍ ေဆာင္ရြက္ရျခင္း။
၃။ ခင္ခင္မင္မင္ ေလးေလးစားစား ႏႈတ္ခ်ဳိၾကည္သာစြာ ေျပာဆုိရျခင္း။
၄။ အလိုရွိေသာအရာမ်ားကို ေတာင္းပါဟု ဖိတ္ထားရျခင္း။
၅။ တတ္နုိင္သမွ် လွဴဒါန္းရျခင္း။
ရဟန္းက်င့္၀တ္ ၆- ပါး
မေကာင္းျမစ္တား၊ ေကာင္းရာကိုလွစ္၊
အသစ္ေဟာက်ဴး၊ နာဖူးထပ္မံ၊
နတ္ထံတင္ရာ၊ ေမတၱာလည္းျပဳ၊
ရဟန္းမႈေျခာက္ခု လြန္ေသခ်ာ။
၁။ မေကာင္းမႈ မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္ေဟာျပရျခင္း၊
၂။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ညႊန္ျပ၊ ေဟာျပရျခင္း။
၃။ ထူးျခားေသာ တရားသစ္မ်ားကို ေဟာၾကရျခင္း။
၄။ နာဖူးေသာတရားမ်ားကို ထပ္မံ၍ ေဟာၾကားရျခင္း။
၅။ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ဖုိ႔နည္းလမ္းကို ညႊန္ၾကား ေဟာျပရျခင္း။
၆။ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔အား ေစတနာ၊ ေမတၱာထား၍ ဆုံးမ ေဟာၾကားရျခင္း ။
နယကက်င့္၀တ္ ၆- ပါး
ထၾကြ နုိးၾကား၊ သနား သည္းခံ
ေ၀ဖန္, ၾကည့္မႈ၊ ဤေျခာက္ခု
ၾကီးသူ႕ က်င့္ရာတရားတည္း။
၁။ သူမ်ားထက္ လုံ႕လရွိရျခင္း။
၂။ သူမ်ားကို မိမိက ေရွ႕ေဆာင္ျပဳလုပ္နုိင္ေအာင္ နုိးၾကားတက္ၾကြျခင္း။
၃။ မိမိလက္ေအာက္ ငယ္သားမ်ားကို သနားၾကင္နာျခင္း။
၄။ သည္းခံခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္း။
၅။ အရာရာကို ခ်င့္ခ်ိန္ေ၀ဖန္ေထာက္ဆ၍ ျပဳလုပ္ရျခင္း။
၆။ အရာရာမွာ ဉာဏ္ပညာျဖင့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရႈျခင္း။
စၾကာမင္းစည္းစိမ္ ထက္ၾကီးေသာ သီလအက်ဳိး စာအုပ္မွ-
မွတ္ခ်က္။ စာအုပ္ကို ဒါနျပဳခ်င္ပါေသာ္လည္း ေဟာ္စတင္ တင္မရျဖစ္ေနရပါသည္။
၀ုိင္းစုခုိင္းသိန္း လို လိုက္ကၾကည့္ၾကပါ..........(မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ေပါ့) အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ေတာ့ ေဆာင္းဦးလွဳိင္နဲ႕ အဲလက္စ္တုိ႔လို႔ “ အာဟာ” လိုက္ေအာ္ေပေတာ့ဗ်ာ............ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးျဖစ္ပါေစ...
အခါတစ္ပါး ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနီး အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီး လွဴဒါန္းထားေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၌ သီတင္းသုံးေနထိုင္ေတာ္မူေလ၏ ။ ထုိသုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၌ သီတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရလမ္း သမုဒၵရာခရီးျဖင့္ ကုန္သြယ္ၾကကုန္ေသာ ကုန္သည္ ခုနစ္ရာတုိ႔သည္ သေဘၤာျဖင့္ ပင္လယ္သမုဒၵရာသုိ႔ ထြက္ခြါသြားၾကေလသည္။ ကမ္းမွထြက္ခြါ၍ ခုနစ္ရာက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ သေဘၤာသည္ ျမားပစ္လႊတ္လိုက္သလို အလြန္လ်င္ျမန္စြာ ေျပးသြားေန၏ ။
ထုိအခ်ိန္မွာ ေလမုန္တုိင္းၾကီး အၾကီးအက်ယ္ တုိက္ခက္က်လာ၍ ေရျပင္ကုိ တုိက္ခုိက္ျခင္းေၾကာင့္ အလြန္ၾကီးမားေသာ လႈိင္းလုံးၾကီးမ်ားထကာ သေဘၤာကို ရုိက္ခတ္သျဖင့္ သေဘၤာကြဲေပါက္၍ ေရမ်ား ဒလေဟာ အျမန္စီး၀င္ျပည့္လာ၏။ သေဘၤာၾကီး သမုဒၵရာ အလယ္မွာ နစ္ျမဳပ္ေတာ့မည္ကို သိၾကေသာ ကုန္သည္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ ကိုးကြယ္ထားၾကေသာ နတ္တုိ႔၏ အမည္တုိ႔ကို ေဖာ္ထုတ္ ေခၚၾကားၾကကုန္လ်က္ “နတ္မင္းတုိ႔ ကယ္ၾကပါ, မ-စၾကပါ”စသည္ျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ ျမည္တမ္းကာ ငုိေၾကြးေနၾကကုန္၏ ။
ထုိ ကုန္သည္တုိ႔တြင္ တစ္ေယာက္ေသာ ကုန္သည္ သည္ ဤကဲ့သုိ႔ ေသရမည့္ေဘးႏွင့္ ေတြ႔ၾကဳံရာ၌ မိမိမွာအားကိုး ေထာက္တည္ရာ ဘာမ်ားရွိပါသလဲလုိ႔ ၾကံစည္ဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ သေဘၤာ ထြက္မည့္ေနမွာ သံဃာ ေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္း၍ ေဆာက္တည္ခံယူခဲ့ေသာ သရဏဂုံႏွင့္ ငါးပါးသီလတုိ႔ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ရွိေနတာကို ေတြ႔ျမင္ရေသာေၾကာင့္ တရားထုိင္မွတ္ေနေသာ ေယာဂီတစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ ထက္၀ယ္ဖြဲ႕ေခြထုိင္ျပီးေဆာက္တည္ခံယူခဲ့ေသာ သရဏဂုံႏွင့္ ငါးပါးသီလတုိ႔ကုိသာ အာရုံျပဳ၍ ျငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနေလ၏ ။
ျငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနေသာ ထုိကုန္သည္ကို စုိးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေနၾကေသာ ကုန္သည္တုိ႔က “ဘာေၾကာင့္မေၾကာက္လန္႔ဘဲ ေနနုိင္ပါသလဲ” ဟု ေမးၾကကုန္၏ ။ “အေမာင္တုိ႔ အကၽြႏု္ပ္သည္ သေဘၤာေပၚသုိ႔ တတ္မည့္ေန႔မွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔အား အလွဴေပး၍ သရဏဂုံႏွင့္ ငါးပါးသီလတုိ႔ကို ခံယူေဆာက္တည္ခဲ့ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ အကၽြႏု္ပ္မွာ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း မရွိပါ” ဟူ၍ ေျပာျပေလ၏။ “သရဏဂုံသီလႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ အေဆြေတာ္ကုန္သည္ ဆရာ-စုိးရိမ္ ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကေသာ အကၽြႏု္ပ္တုိ႔အား သရဏဂုံႏွင့္ ငါးပါးသီလတုိ႔ကို ေပးလို႔ျဖစ္ပါသလား၊ ေပးလို႔ ရပါသလား” ဟု ေၾကာက္လန္႔ေနၾကေသာ ကုန္သည္တုိ႔က ေမးၾကကုန္၏ ။ “ေပးလို႔ ျဖစ္ပါသည္” ဟု ဆုိသျဖင့္ “ ဒီလိုျဖစ္လွ်င္ အကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကိုလည္း သရဏဂုံႏွင့္ ငါးပါးသီလကို ေပးပါ” လို႔ ေတာင္းပန္ၾကကုန္၏ ။
သရဏဂုံသီလႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ကုန္သည္က ေၾကာက္လန္႔ေနၾကေသာ ကုန္သည္တုိ႔ကို တစ္ရာစီ တစ္ရာစီ စုေ၀းေစ၍ ခုနစ္ရာစုျပဳလုပ္ျပီး တစ္ရာစု တစ္ရာစုကို တစ္ၾကိမ္စီ ငါးပါးသီလ ေပးေလ၏ ။ ငါးပါးသီလ ခံယူၾကေသာ ကုန္သည္ခုနစ္ရာတုိ႔တြင္ ပထမဆုံးေသာ ကုန္သည္ တစ္ရာစုသည္ ေျခဖမ်က္ေသာ ေရ၌ရပ္တည္၍ သီလယူရ၏ ။ ဒုတိယကုန္သည္ တစ္ရာစုသည္ ဒူးေခါင္းမွ်ေသာ ေရ၌ ရပ္တည္၍ သီလယူရ၏။ တတိယကုန္သည္ တစ္ရာစုသည္ တင္ပါးမွ်ေသာ ေရ၌ ရပ္တည္၍ သီလယူရ၏ ။ စတုတၱကုန္သည္ တစ္ရာစုသည္ ခ်က္မွ်ေသာေရ၌ ရပ္တည္၍ သီလယူရ၏ ။ပဥၥမေျမာက္ကုန္သည္ တစ္ရာစုသည္သားျမတ္(ႏုိ႔) မွ်ေသာ ေရ၌ ရပ္တည္၍ သီလယူရ၏ ။ ဆ႒မကုန္သည္ တစ္ရာစုသည္ လည္မ်ဳိ မွ်ေသာေရ၌ ရပ္တည္၍ သီလယူရ၏ ။ သတၱမကုန္သည္ တစ္ရာစုသည္ ပါးစပ္ထဲသုိ႔ ဆားငန္ရည္ ၀င္စျပဳလာေသာ အခါ၌ ရပ္တည္၍ သီလယူရ၏ ။ကုန္သည္ခုနစ္ရာလုံး သီလယူျပီးၾကေသာအခါ သရဏဂုံသီလႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ သူေတာ္ေကာင္း ကုန္သည္က “သင္တုိ႔မွာ အျခား တစ္ပါးေသာ ကိုးကြယ္အားထားရာ မရွိျပီး ၊ သင္တုိ႔ေဆာက္တည္ ခံယူထားေသာ သီလကိုသာ ဆင္ျခင္ ႏွလုံးသြင္းၾကကုန္ေလာ” ဟူ၍ ေၾကြးေၾကာ္ အမိန္႔ေပးေလ၏။ အမိန္႔ေပးျပီးသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္သေဘၤာၾကီးလည္း နစ္ျမဳပ္သြားေလ၏ ။
ကုန္သည္ ခုနစ္ရာတုိ႔သည္ သမုဒၵရာထဲ၌ ေသၾကပ်က္စီးကုန္ျပီးလွ်င္ တာ၀တိ ံ့သာ နတ္ျပည္သုိ႕ ေရာက္သြားၾကေလကုန္၏ ။ေရာဗိမာန္တုိ႔ကလည္း တစ္ေပါင္းတည္း, တစ္စုတည္း ျဖစ္ေနၾကကုန္၏ ။ အားလုံးေသာ ဗိမာန္တုိ႔၏ အလယ္၌ သီလေပးခဲ့ေသာ သူေတာ္ေကာင္းဆရာ၏ ယူဇနာ တစ္ရာရွိေသာ ေရႊဗိမာန္သည္ ျဖစ္ေလ၏ ။ ၾကြင္းေသာ သူတို႔၏ ဗိမာန္တုိ႔သည္ သူေတာ္ေကာင္း ဆရာ၏ ဗိမာန္ကို ၀ုိင္းရံ၍ ျဖစ္ၾကေလကုန္၏ ။ အငယ္ဆုံးဗိမာန္သည္ တစ္ဆယ့္ယူဇနာ ရွိေလ၏ ။
ကုန္သည္ဘ၀မွ ကြယ္လြန္စုေတၾကျပီး နတ္ျဖစ္လာၾကေသာ နတ္သားတုိ႔သည္ တာ၀တိ ံ့သာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ဆဲ ခဏမွာပင္ မိမိတုိ႔ကြယ္လြန္ခဲ့ရေသာ လူ႔ဘ၀ကျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈကံကုိ နတ္တုိ႔၏ ေရွးဘ၀ကျဖစ္ခဲ့ပုံကုိ သိျမင္နုိင္ေသာ အသိဉာဏ္ထူးျဖင့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရာ သေဘၤာပ်က္စဥ္က ငါးပါးသီလေပးခဲ့ေသာ သူေတာ္ေကာင္း ဆရာကို အမွီရၾက၍ ဤလို႔ နတ္စည္စိမ္ခ်မ္းသာ ရၾကတာကို သိၾကေသာေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းဆရာတုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးတုိ႔ကို ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ထားဖုိ႔ရန္ တုိင္ပင္ၾကေလကုန္၏ ။
ဤသို႔ တုိင္ပင္ျပီးေနာက္ ညဥ္႔သန္းေခါင္ေက်ာ္ အခ်ိန္၌ တာ၀တိ ံ့သာ နတ္ျပည္မွ သက္ဆင္း၍ နတ္တုိ႔၏ ကိုယ္ေရာင္ အလင္းေရာင္တုိ႕ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိေတာ္မူရာ ေဇတ၀န္ ဥယ်ာဥ္ႏွင့္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ တစ္ခုလုံးကို ေတာက္ပထိန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္သုိ႔ ၀င္ေရာက္လာၾကျပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရုိေသစြာ ရွိခုိးဦးခ်ကာ သင့္ေတာ္ေသာ ေနရာမွာ ေနၾကေလကုန္၏ ။
မွတ္ခ်က္ - ( ဤနတ္သားတုိ႔၏ အတၳဳပၸတၱိကို ေထာက္ထား၍ “ငါးပါးသီလလုံက အပါယ္မက်” ဟု ဆုိနုိင္ပါသည္ ။ )
ဤအတၳဳပၸတၱိကို ဖတ္ဖူးၾကမည့္သူမ်ားလဲ ရွိမည္။ လူတုိင္းလူတုိင္း မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ရွိၾကေပမည္။ ထုိအထဲတြင္ သူေတာ္ေကာင္း မိတ္ေဆြကို ေပါင္းတတ္ပါေစ...။ ေပါင္းနုိင္ၾကပါေစ ။ မိတ္ေဆြပ်က္ ေျခာက္းပါးမွ ကင္းေ၀း နုိင္ၾကပါေစ....။
ေၾကြအန္ၾကဴးထ၊ မိန္းမၾကဴးေထြ၊ ေသစားၾကဴးမႈ၊ အတုျပဳျငား၊ လွည့္စားတစ္ေထာက္၊ မ်က္ေမွာက္လွည့္ခ်က္၊ နုိင္ထက္လုယူ၊ ဤသူေျခာက္ပါး၊ မိတ္ေဆြထားက၊ ပ်က္ျပား မိတ္ေဆြ အျပစ္တည္း။”
ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး စာအုပ္မွ-
အခါတပါးက လွည္းကုန္သည္တုိ႔သည္ ေတာတြင္း တစ္ေနရာ ခရီးတစ္ေထာက္ နားၾက၍ ေသရည္ ေသရက္တုိ႔ႏွင့္ ေသာက္စားကာ အပန္းေျဖ နားေနၾက ကုန္၏ ။ ထုိကုန္သည္တုိ႔ အရက္မူး၍ အုိးခြက္တုိ႔ကို
ေသရည္ခြက္တုိ႔ကုိ ရိုက္ခြဲ၍ မနက္မုိးလင္း ခရီးဆက္ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။ကုန္သည္တုိ႔ မူးယစ္ေသာက္စားရာ ေနရာ၌ ႏြားေခ်း၌ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိေသာ ႏြားေခ်းပုိးထုိးေကာင္သည္ ၎ကုန္သည္တုိ႔ က်န္ရစ္ေသာ ခြက္ကြဲတုိ႔မွ က်န္ရစ္သည့္ ေသရည္ အနည္းငယ္ ေသာက္သုံးမိ၏ ။ သုိ႔အတြက္ သူလဲ မူးယစ္စြာ ရွိေနေတာ့သည္။
မနက္လင္းကာစ ႏြားတုိ႔ စြန္႔၍ က်န္ရစ္သည့္ ႏြားေခ်း ပူပူေႏြးေႏြး (စြန္႔ျပီးျပီးခ်င္း) တစ္ပုံအနား ေရာက္ေသာအခါ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဘ၀င္ျမင့္စိတ္ ၀င္ေနေသာ ႏြားေခ်းေကာင္သည္ ႏြားေခ်းပုံေပၚသုိ႔ တက္၍ ထုိင္ေသာ အခါ သူ၏ ေျခေတာက္မ်ား ကၽြံ၀င္ သြားေလေတာ့သည္။ ထုိအခါ မူးယစ္ေနေသာ ႏြားေခ်းေကာင္သည္ မိမိ၏ ခႏြာကိုယ္၏ အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ဤ့ကမၻာေျမၾကီး ကၽြံ၀င္သြားေပျပီး ဟု ဟစ္ေၾကြးေန ေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေတာတုိ႔သခင္ ဆင္မင္းကို သြား၍ စိန္ေခၚေလေတာ့သည္။ ဆင္နင္း၍ အသက္ဆုံးရႈံးရေသာ ႏြားေခ်းပုိးထုိးေကာင္ေလးကို နမူနာယူၾကပါ။
လူတုိ႔သည္ မိမိ၏ ၀န္းက်င္ရွိ လူအမ်ားအေပၚ အထင္ေသး အျမင္ေသးမႈမ်ား အနည္းအမ်ား ကိုယ္စီရွိတတ္ၾကပါသည္။ မိမိမာန အား မကိုးကြယ္မိၾကပါေစႏွင့္ ။ မိမိ ရရွိထားေသာ ဘ၀ေလးကို မဂၤလာသုတ္မွာ ပါရွိေသာ “နိ၀ါေတာစ” ဆုိတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုနွိမ့္ခ်ရျခင္း ၊ “ သႏၱဳ႒ိစ ” ဆုိတဲ့ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္လြယ္ျခင္း ဂုဏ္ပုဒ္ေလးေတြ ကိုယ္စီရွိထားသင့္ပါတယ္။ “မဇၨပါနာ”ဆုိတဲ့ အရက္ေသစာ ေသာက္စားျခင္းမွ “သံယေမာစ” - ေကာင္းစြာေရွာင္ၾကဥ္ရပါကုန္ ။မေကာင္းမႈမ်ားကိုလဲ “အာရတိစ” ေ၀းစြာေရွာင္ၾကည္ျခင္း ဆုိတဲ့ မဂၤလာဂုဏ္ပုဒ္ေလးနဲ႕ ကိုက္ညီေအာင္ ေနနုိင္ၾကပါေစ....
